..
Wat is het geweldig om een avond mee te maken zoals vrijdagavond.
Midwinterviering in Heerhugowaard.
Samen te zijn met mensen die hoe dan ook gelijkgestemd zijn. Elkaar vooraf kennen of niet kennen, het maakt niet uit. We kenden elkaar al....
Iedereen heel bekend en heel vertrouwd, als een deel van mezelf. Alles is liefde verleden en heden, dag en nacht, zowel herinnering als heden.
Heel bijzonder, bewust te worden van die langste nacht, zeker in een plaats die ooit voor mij de zwartste nacht en de lichtste plaats is geweest, met diep ontroerende dierbare herinneringen aan mijn juist daar, door de dood ontnomen liefde, die nooit verloren ging.
De wintervrieskou, de warmte..... de donkerte van een nacht die niet meer donker was door het licht van die bijzondere maan en mijn witte kaars.
Die maan die net als de zon voor mij altijd mijn richtpunt is. Op momenten dat ik me bewust ben van verbondenheid met anderen, kijk ik naar de zon of de maan, slechts afhankelijk van het tijdstip van de dag, in de wetenschap dat ondanks de immense afstand van deze plekken in het heelal, iedereen onbewust hiervan, zijn ogen daarop richt.
Het zijn geen tegenstellingen meer, alles is een, iedere tegenstelling verdwijnt, alles wordt oke.
De lach en de traan. De diepte in verdriet en de diepte weer in vreugde, de aanraking en de herinnering, het liefdevol aanwezig zijn. Dank je wel voor ieder die er was.
Ik draag je met liefde tot in het diepst van mijn hart mee, ik weet het weer, ik voel het weer.......ik ben liefde, we zijn liefde....
Dit was her-in-neren......
Heel bijzonder, Heerhugowaard heeft me veel ontnomen en weer heel veel teruggegeven.
..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten