Belangrijke zaken eerst

Ja, en daar kom ik mezelf dus even tegen.
Belangrijke zaken eerst.
Sta ik met twee linker handjes in mijn vooronderzoek. Herhaalde malen verzand in chaos, waarbij ik me dan afvroeg waar ik de interpretatiefout maakte, waardoor ik in deze chaos verzandde.
Mijn behoefte om dingen te willen blijven snappen, of het snappen durven loslaten en gewoon durven doorgaan als ik er geen hout van snap, en aannemen dat de pc dat best kan uitrekenen, om tot de juiste score te komen wat betreft keywords.
En wat deed ik?
Lekker de dingen doen die ik al leuk vond, om me op te peppen en de motivatie te krijgen om tot dat "moeilijke stukje te komen" wat ook gedaan moest worden (het marktonderzoek dus), de juiste keywords zoeken en berekenen welke geschikt zijn.
In een ding ben ik wel heel standvastig.
Weet nog niet of dat voor of tegen me gaat werken, maar dat merken we dan wel.
Mijn "originele idee", dat uitgetest zal gaan worden, ben ik niet van plan om los te laten.
Mijn missie, om met mijn vakkennis en specialisme te werken, wat mijn lust en mijn leven is, hou ik vast.
Het is niet zo maar een "ideetje" wat ik overboord zou kunnen gooien, dit ben "ik".
Dat is mijn "zijn", en vandaaruit wil ik "handelen".
Dus.... ik weet een ding zeker.... hier vind ik gewoon de juiste keywords bij!!!
Verder ben ik volop bereid om volstrekt creatief te zijn, nieuwe ideeeen toe te laten en uit te werken. En naast dit idee mogen er wat mij betreft hele nieuwe naast komen of er rond om heen. Een ding weet ik zeker, het moet een stuk van mij zijn, wat de verbinding met mijzelf heeft, anders begin ik er niet aan, trouwens heb ik nog nooit gedaan, want de uiteindelijk motor ben ik zelf!
Over creatief zijn gesproken...
Ik ben in mijn leven al zoveel dingen tegen gekomen waarvan ik dacht, "als ik nou mijn eigen leven gecreeerd heb, dan moet ik wel een verdomd grote creativiteit in me hebben". Want op het eerste gezicht, al terugdenkend, zou ik redeneren ... dat wat me overkwam, ik allemaal nooit zelf zo verzonnen zou kunnen hebben, het meeste zou volgens mij nog niet eens in mijn gedachte zijn opgekomen, denk ik wel eens.
Mijn leven is dus soms een en al volstrekte verbazing over mijzelf.
Oprechte verbazing over mijn uithoudingsvermogen, geduld, compassie, en standvastigheid.
Ik ben mij goed bewust dat al deze mooie dingen die, als ik er "te" voor zette, me aan de rand van ongeloof brachten, maar zoals een echt "duikelaartje" betaamt, kwam ik regelmatig weer helemaal overeind. Ik zie regelmatig dat beeld voor me van dat speelgoed duikelaartje van vroeger dat ik als kind had. Mooie kleuren, fel geel, rood en blauw, een vriendelijk lachend gezicht van het duikelaartje, dat een lachend gezicht bleef houden, alsof hij diep van binnen wist, dat hij weer overeind zou komen. Ik hoop "mijn fysieke speelgoed duikelaartje" binnenkort eens tegen het lijf te lopen, lijkt me een mooie mascotte voor in mijn werkkamer....!!
Er lijkt (blijkt) in mij net zo'n "zwaartepunt ergens te zitten", dat me telkens weer terug in de balans brengt. Mijn grootste leidraad hierin is altijd mijn onvoorstelbaar vermogen geweest om de "realiteit" eens lekker uit zijn verband te rukken, mezelf en mijn situatie eens even lekker vanaf een afstandje gade te slaan, er het volstekt betrekkelijke en soms belachelijke van sommige situaties in te zien, om vervolgens met een overgrote dosis aan humor,die ik me eigen is, de zaak nog eens verder uit zijn "verband" te trekken, waarna meestal de zaak weer heel aardig op zijn pootjes terecht komt en ik er in ieder geval een hoop plezier aan heb beleefd.
Het leuke is dat ik een aantal keren van mijn "klienten" tijdens de coachingsevaluatie de opmerking kreeg dat ze het jammer vonden als de sessie beeindigd was, omdat ze de humor in de sessies zo essentieel hadden gevonden om bij hun overtuigingen te komen, dat juist de humor de inzichten gaven die ze nodig hadden. Grappig toch, wat mijn "speelgoed duikelaartje" van vroeger, zowel bij mij als bij anderen nog steeds heel veel teweeg weet te brengen!
Maar goed... ik ga weer eens in mijn marktonderzoek "duiken", kijken wanneer ik weer bovenkom.